Αρκετοί είναι οι ποδοσφαιριστές που προτίμησαν τη στρογγυλή θεά από τις επιχειρήσεις. Η οικογένεια του Τζιανλούκα Βιάλι ήταν πλούσια από τις κατασκευαστικές επιχειρήσεις της και ζούσε σε ένα κάστρο στην Κρέμονα. Ο Φερνάντο Ρεδόνδο ονομαζόταν «ο μικρός πρίγκιπας» όχι μόνο για το αριστοκρατικό του στιλ, αλλά και το γεγονός ότι η οικογένειά του κέρδιζε πολλά από την εκτροφή βοοειδών.
Ο πατέρας του Αντρέα Πίρλο είναι ιδιοκτήτης ενός εργοστασίου κατασκευής σιδηρικών εργαλείων, ενώ η οικογένεια του Όλιβερ Μπίρχοφ έκανε περιουσία από τις ενεργειακές επιχειρήσεις. Ο πατέρας του Εμίλιο Μπουντραγκένιο ήταν ιδιοκτήτης κοσμηματοπωλείου στη Μαδρίτη και οι διεθνείς βραζιλιάνοι Λεονάρντο, Τοστάο και τα αδέρφια Σόκρατες και Ραΐ προέρχονται από την μεσαία τάξη.
Σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων ανήκει και ο Κακά. Το παιδί – θαύμα του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, ο παίκτης που είναι πιο ουσιαστικός από τον Ροναλντίνιο και κάνει τον Ρονάλντο να θυμίζει κλόουν, πήρε από το χεράκι τη Μίλαν και την οδηγεί στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Στη Βραζιλία τα παιδιά των πλουσίων θεωρούν τιμωρία να δουλέψουν για το χαρτζιλίκι τους και ζητούν λεφτά από τους γονείς τους για να τα ξοδέψουν στη Βραζιλία. Ο Κακά προτίμησε να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο και ανέλαβε ευθύνες και υποχρεώσεις που άλλοι 24χρονοι μάλλον θα είχαν αφήσει πίσω τους από καιρό. Εκεί που άλλοι μετατρέπουν το «δίχτυ ασφαλείας» σε αιώρα για να ξαπλώνουν, ο Κακά το μετέτρεψε σε τραμπολίνο και φτάνει ολοένα και ψηλότερο.
Οι θαυμαστές του Μαξ Βέμπερ δε θα εκπλήσσονταν αν μάθαιναν ότι η οικογένεια του Κακά ανήκει στους Προτεστάντες. Ο γερμανός επιστήμονας υποστήριξε ότι ο προτεσταντισμός βοηθάει να δημιουργηθεί ένα είδος νοοτροπίας που ενθαρρύνει τη σκληρή δουλειά στο σημείο της εξιδανίκευσης.
Η εκκλησία στην οποία ο Κακά μεγάλωσε, η Reascer (Αναγέννηση), είναι διαφορετική από το κύμα του προτεσταντισμού που έχει κτυπήσει τις φτωχές γειτονιές της Βραζιλίας και, πλέον, προσελκύει όλο και περισσότερο κόσμο σε σχέση με τους καθολικούς, αφού στρέφεται κυρίως στη μεσαία τάξη.
Ο Κακά ποτέ δεν έκρυψε τους δεσμούς με την πίστη και τη δίψα για παγκόσμια επιτυχία. «Όταν ξεφεύγω από το δρόμο του Θεού, κλαίω» έχει εκμυστηρευθεί το 2002 όταν ακόμα έπαιζε στη Σάο Πάολο αν και παραδέχτηκε τότε ότι έκανε εσκεμμένα φάουλ για να γλιτώσει η ομάδα του τις αντεπιθέσεις.
«Βλέπω τον εαυτό μου σαν επιχείρηση» παραδέχεται ο 24χρονος βραζιλιάνος και εξηγεί: «Αν η επιχείρηηση πάει καλά, τότε ο πελάτης μου, τη Σάο Πάολο, θα είναι ευχαριστημένο με εμένα. Έτσι, κερδίζω περισσότερα. Έπειτα θα ψάξω για μεγαλύτερο πελάτη, την εθνική ομάδα ή έναν ξένο σύλλογο».
Η «Κακά ΑΕ» έδειξε ότι είχε τα φόντα να γίνει μεγάλη. Όταν ο Κακά ήταν επτά χρονών η μητέρα του, Σιμόν, άκουσε τον δάσκαλο γυμναστικής του γιου της να της προτείνει να τον βάλει σε μία ακαδημία ποδοσφαίρου. Ο Κακά έγινε μέλος της Σάο Πάολο και το 1997 σε ηλικία 15 ετών αποτελούσε μέλος της εφηβικής ομάδας. Τότε αντιμετώπισε το μεγάλο δίλημμα: τι θα έκανε με τη ζωή του;
Οι γονείς του τού εξήγησαν τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζε αν γινόταν ποδοσφαιριστής ή αν θα σπούδαζε για να γίνει πολιτικός μηχανικός όπως ο πατέρας του. Έπειτα του είπαν «θα βρεις ευχαρίστηση και προβλήματα σε κάθε περίπτωση, αλλά η επιλογή είναι δική σου και εμείς θα σε υποστηρίξουμε». Το ποδόσφαιρο τον κέρδισε και αμέσως γνώρισε παιδιά από διαφορετικές τάξεις, με τα οποία άρχισε να συνυπάρχει σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Ο Μπόσκο Λέιτε πάλι τον βοήθησε εμμέσως. Ο πατέρας του Κακά εξαιτίας της δουλειάς του άλλαζε συνεχώς τόπο κατοικίας. Η νομαδική ζωή βοήθησε τον γιο του, Ρικάρντο Ίζεκσον Σάντος Λέιτε, ο οποίος γεννήθηκε στη Μπραζίλια αλλά είχε μετακομίσει σε αρκετές πόλεις στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Έτσι, η αλλαγή περιβάλλοντος και οι δυσκολίες δεν ήταν πρόβλημα για ένα παιδί που είχε μάθει να προσαρμόζεται γρήγορα.
Οι γονείς του τον μεγάλωσαν με θρησκευτικές αρχές, αλλά η θρησκεία δεν τον συγκινούσε. Ωστόσο, η 30η Σεπτεμβρίου του 2000 άλλαξε όλη του τη ζωή. Ο Κακά είχε πάει στο σπίτι των παππούδων του για σαββατοκύριακο, στο Κάλντας Νόβας του Γκοΐας και καθώς έπαιζε μπάλα στην αυλή, γλίστρησε και κτύπησε με το κεφάλι στην άκρη της πισίνας.
Επέστρεψε στη Μπραζίλια κι έκανε πάλι προπονήσεις με τη Σάο Πάολο. Στη δεύτερη προπόνηση όμως λιποθύμησε κι αμέσως μπήκε στο νοσοκομείο. Το κτύπημα στο κεφάλι ήταν πιο σημαντικό απ' ό,τι είχε υπολογίσει αρχικά ο παίκτης, ένα κόκαλο είχε σπάσει και κινδύνευε να μείνει παραπληγικός! Φόρεσε κολάρο για 50 ημέρες και στο μεταξύ άρχισε να προσεύχεται στο Θεό ώστε να τον βοηθήσει να ξεπεράσει το πρόβλημά του και να επιστρέψει στα γήπεδα.
«Ήταν δύο δύσκολοι μήνες της ζωής μου» είπε ο Κακά και εξήγησε: «Σκέφτηκα πολύ, κατάλαβα τι είναι σημαντικό και τι δεν είναι. Ωρίμασα απότομα. Ήταν μία στιγμή θρησκευτικής αγαλλίασης, μία επαφή με τον Θεό και τον Ιησού. Πάντα είχα μαζί μου τη Βίβλο, αλλά τώρα τη διαβάζω πολύ συχνότερα».
Κατάφερε να επιστρέψει κι από τότε σε κάθε γκολ που πετυχαίνει κάνει το σταυρό του και σηκώνει το χέρι στον ουρανό για να ευχαριστήσει το Θεό για τη βοήθειά του. Μάλιστα, όταν κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 έκανε το γύρο του θριάμβου με ένα μπλουζάκι που έγραφε «Ανήκω στον Ιησού». Το ίδιο μήνυμα αναγράφεται στα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και αυτό επέλεξε για τους πανηγυρισμούς της κατάκτησης του τίτλου στην Ιταλία με τη φανέλα της Μίλαν το 2004.
Ο Κακά έχει δύο βαθμούς μυωπία σε κάθε μάτι και θέλει να κάνει εγχείρηση για να διορθώσει την όρασή του. Προς το παρόν πάντως, τα πάει μία χαρά με τους φακούς επαφής και το «πρόβλημα» δεν είναι διόλου φανερό.
Θα περίμενε κανείς ότι το ποδόσφαιρο του έχει πάρει το μυαλό, όμως, έχει τελειώσει το σχολείο και όνειρό του είναι να παρακολουθήσει μαθήματα στο Κολέγιο Φυσικής Αγωγής ή Διοίκησης Επιχειρήσεων. Το όνειρό του, άλλωστε, μέχρι τα οκτώ χρόνια δεν ήταν να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά καθηγητής γυμναστικής.
Παρότι άρχισε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία, το πρωί διάβαζε και το απόγευμα έπαιζε μπάλα, ενώ ενδιάμεσα πήγαινε στο σχολείο. Τη μεγαλύτερη βοήθεια εντός γηπέδων παραδέχεται ότι την έλαβε από τον Σεφτσένκο, αφού ο ουκρανός επιθετικός υποδέχθηκε στη Μίλαν τον βραζιλιάνο σαν μικρό αδερφό του και του δίδαξε πολλά μυστικά του αθλήματος.
Ο Κάρλο Αντσελότι υποστηρίζει ότι τα μεγάλα όπλα του Κακά είναι δύο: ο απλός τρόπος παιχνιδιού του και η απίστευτη αντοχή του. Ο Κακά παραδέχεται ότι το βραζιλιάνικο «ρισκαδόρικο» στιλ δεν ταιριάζει με το απλό ποδόσφαιρο, αλλά τονίζει ότι μπορεί κανείς να ρισκάρει ακόμα κι όταν κάνει κάτι απλό. Όσο για τη φυσική του κατάσταση; Ο Κακά δε θυμίζει σε τίποτα τους παίκτες με τους οποίους έχει συγκριθεί στο παρελθόν. Ο Μαραντόνα είχε τρομακτική εκρηκτικότητα, ενώ ο Ρομπέρτο Μπάτζιο είχε φοβερή ταχύτητα στις μικρές αποστάσεις.
Ο 24χρονος μέσος, όμως, διαθέτει μία ανεξάντλητη αντοχή. Τρέχει τα 100 μέτρα με τη δύναμη ενός σπρίντερ, αλλά έχει την αντοχή ενός δρομέα μεγάλων αποστάσεων. Έχει την ικανότητα να επιταχύνει συνεχώς, χωρίς να κουράζεται. Ο γυμναστής της Μίλαν, Ντανιέλε Τογκνατσίνι, υποστηρίζει ότι μετά το ποδόσφαιρο ο Κακά μπορεί να κάνει καριέρα σαν σκιέρ: «Ένα από τα πλεονεκτήματα αυτού του αθλήματος είναι η ανεξαρτησία που έχουν τα πόδια από το υπόλοιπο σώμα. Δείτε τις κινήσεις του. Κουνάει τα πόδια του, όχι όμως το σώμα του»!
Τον Δεκέμβριο του 2005 παντρεύτηκε με την αγαπημένη του Καρολίν Σέλικο, τη 20χρονη κόρη του αντιπροσώπου του στη Βραζιλία. Παρ' όλα αυτά, οι φανατικές θαυμάστριες συνεχίζουν να του κάνουν προτάσεις για γάμο, όπως η 22χρονη Κριστιάν Σαμπάϊο, που έχει γράψει με τατουάζ στο σώμα της "ο Κακά είναι Άγγελος" και ασπάστηκε την Εκκλησία των Ευαγγελιστών για χάρη του!
Το πλουσιόπαιδο που μαγεύει τα πλήθη
Πέπε Ρέινα: "Μηδέν" μόνο στο παθητικό
Στην Ισπανία δεν εκτίμησαν τις ικανότητές του. Τώρα ο Χοσέ Μανουέλ «Πέπε» Ρέινα Πάεθ βαδίζει στα χνάρια του περίφημου Ντουκαντάμ και με δύο αποκρούσεις πέναλτι έστειλε τη Λίβερπουλ στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.
Το 2005 στην Κωνσταντινούπολη ήταν ο Γέρζι Ντούντεκ ο ήρωας της Πόλης, ο άνθρωπος που με τις αποκρούσεις του στη «ρώσικη ρουλέτα» χάρισε το τρόπαιο στους «κόκκινους». Ο Ρέινα υποστηρίζει ότι τα καλύτερα τα κρατάει για την Αθήνα και κανείς δεν μπορεί πει ότι υπερβάλει. Ο ισπανός γκολκίπερ έχει κτίσει μία εκπληκτική φήμη σχετικά με τα πέναλτι, αφού τα ποσοστά του είναι εντυπωσιακά.
Εξίσου εντυπωσιακές είναι και οι εμφανίσεις του κάτω από τα δοκάρια της Λίβερπουλ. Τη σεζόν 2006-2007 κράτησε απαραβίαστη την εστία του 30 φορές σε 53 συνολικά αγώνες, ενώ φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ έχει 13 συμμετοχές και έχει διατηρήσει απαραβίαστη την εστία του σε επτά ματς. Συνολικά ως τώρα στη σεζόν έχει κρατήσει το «μηδέν» στην εστία του 26 φορές σε 49 αγώνες όλων των διοργανώσεων.
Όπως ο πατέρας του, Μανουέλ, έτσι κι εκείνος ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα, παρότι γεννήθηκε στη Μαδρίτη στις 31 Αυγούστου του 1982. Η αγάπη του για τη θέση του τερματοφύλακα δεν προήλθε μόνο από το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν διάσημος γκολκίπερ της Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά γιγαντώθηκε όταν σε ηλικία 8 ετών ο Πέπε έμεινε άγαλμα επειδή ο Άντονι Θουμπιθαρέτα του χάρισε τα γάντια του μετά από ένα παιχνίδι της ομάδας του.
Έκανε το ντεμπούτο του με τους καταλανούς σε ηλικία 18 ετών και το 2001 έπαιξε στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ εναντίον της σημερινής του ομάδας. Ο Ρέινα μετακόμισε στη Βιγιαρεάλ με τη μορφή δανεισμού το 2002, αφού η Μπαρτσελόνα θέλησε να του δώσει παιχνίδια στα πόδια του προκειμένου να αποκτήσει εμπειρίες. Η μετακόμιση έγινε μόνιμη το 2004 και ο Ρέινα βοήθησε τα «κίτρινα υποβρύχια» να φτάσουν στην έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ στο τέλος της σεζόν.
Τότε ήρθε η Λίβερπουλ με πρόταση για την απόκτησή του, καθώς ο Ράφα Μπενίτεθ τον χαρακτήρισε ως «τον καλύτερο γκολκίπερ στην Ισπανία». Αμέσως μετά την κατάκτηση του τροπαίου του Τσάμπιονς Λιγκ από τη Λίβερπουλ, ο Ρέινα άρπαξε την ευκαιρία και πήρε τη φανέλα του βασικού από τον Ντούντεκ. Ο 25χρονος τερματοφύλακας έκανε ντεμπούτο εναντίον της TNS από την Ιρλανδία στον πρώτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στην αρχή της σεζόν έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Ισπανίας.
Η σεζόν αποδείχθηκε επιτυχημένη για τον ισπανό αφού έσπασε ένα μεγάλο αριθμό ρεκόρ για τη Λίβερπουλ. Στις 3 Δεκεμβρίου του 2005 κράτησε για έκτο συνεχόμενο ματς στην Πρέμιερ Λιγκ απαραβίαστη την εστία του εναντίον της Γουίγκαν και έσπασε το προηγούμενο σερί του Ντέιβιντ Τζέιμς με πέντε ματς από την περίοδο 1996-97. Το σερί του Ρέινα σταμάτησε εναντίον της Έβερτον μετά από οκτώ συνεχόμενους αγώνες χωρίς να δεχτεί γκολ στις 28 Δεκεμβρίου.
Στις 16 Απριλίου του 2006 γιόρτασε τις 50 συμμετοχές του κόντρα στη Μπλάκμπερν χωρίς να δεχτεί γκολ. Έτσι, κατέχει το ρεκόρ του καλύτερου παθητικού για «τερματοφύλακα της ομάδας στα πρώτα 50 παιχνίδια του». Το προηγούμενο ρεκόρ ανήκε στον Ρέι Κλέμενς από το 1970-71 με 32 γκολ, ενώ ο Ρέινα είχε δεχτεί 29.
Τον Μάιο του 2006 δέχτηκε το βραβείο του «Χρυσού Γαντιού» στην Πρέμιερ Λιγκ επειδή κράτησε σε 20 αγώνες της περιόδου απαραβίαστη την εστία του. Στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας στις 13 Μαΐου έγινε μοιραίος και ήρωας στην επικράτηση επί της Γουέστ Χαμ. Κατά τη διάρκεια του ματς ο Ρέινα έκανε συνεχή λάθη και έδωσε το δικαίωμα στην αντίπαλο να προηγηθεί με 3-2, μέχρις ότου ο Στίβεν Τζέραρντ ισοφάρισε και έστειλε το ματς στην παράταση.
Εκεί πραγματοποίησε μία εξαιρετική απόκρουση και στα πέναλτι ο ισπανός γκολκίπερ απέκρουσε τρία από τα τέσσερα πέναλτι για να γίνει ο πρωταγωνιστής του αγώνα. Πριν από μία εβδομάδα αναδείχθηκε «man of the match» εναντίον της Τσέλσι παρότι η Λίβερπουλ έχασε με 1-0, κυρίως επειδή κράτησε τους «κόκκινους» στη μάχη της πρόκρισης με δύο εντυπωσιακές επεμβάσεις σε σουτ του Τζέραρντ. Χθες κράτησε το «μηδέν παθητικό» και απέκρουσε δύο πέναλτι, ένα εκ των οποίων σε βάρος του Αριέν Ρομπέν.
Ο ισπανός έψαχνε έναν χρόνο την εκδίκησή του, αφού ο ολλανδός μεσοεπιθετικός είχε προκαλέσει την αποβολή του στο περσινό παιχνίδι των δύο ομάδων για το πρωτάθλημα, χωρίς όμως ο Ρέινα να έχει κτυπήσει τον Ρόμπεν όπως φάνηκε αργότερα. Ωστόσο, οι τρεις αγωνιστικές ποινής επιβλήθηκαν κανονικά, παρά την κατακραυγή των ΜΜΕ.
Ο Ρέινα παντρεύτηκε την αγαπημένη του Γιολάντα Ρουίθ στις 19 Μαΐου του 2006 στην Κόρδοβα της Ισπανίας, λίγο πριν ενσωματωθεί στην αποστολή της εθνικής ομάδας για το Παγκόσμιο Κύπελλο εκείνου του καλοκαιριού. Έχουν μία κόρη, η οποία έχει το όνομα Γκρέθια, δηλαδή... Ελλάδα! Το όνομα αυτό το άκουσαν για πρώτη φορά όταν γνώρισαν ένα ζευγάρι κατά τη διάρκεια διακοπών στη Δομικανική Δημοκρατία και η κόρη τους ονομαζόταν έτσι!
Η αρχή του τέλους μίας εποχής
Οι νέοι ιδιοκτήτες της Λίβερπουλ μετρούν την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη βοήθεια του σήματος του δολαρίου, αλλά στην Τσέλσι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Το τέλος μίας εποχής σηματοδοτήθηκε από την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Κάιτ στη «ρώσικη ρουλέτα» του δεύτερου ημιτελικού του «Άνφιλντ» το βράδυ της Τρίτης.
Είκοσι λεπτά πριν από το εναρκτήριο λάκτισμα ο Ζορζ Ζιλέτ, συνιδιοκτήτης της Λίβερπουλ, χαμογελούσε και έβγαζε φωτογραφίες με τους οπαδούς της ομάδας του. Έδειχνε τόσο χαρούμενος που ο σωματοφύλακάς του αναγκάστηκε να τον τραβήξει με το ζόρι από το πλήθος για να καθίσει στη θέση του, δίπλα στον συμπατριώτη του Τομ Χικς.
Τρεις ώρες αργότερα, την ώρα που η περίφημη «Κοπ» τραγουδούσε τον πασίγνωστο ύμνο της, στην άλλη πλευρά η ατμόσφαιρα ήταν εντελώς διαφορετική. Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς δε βρισκόταν στις κερκίδες, όμως έβλεπε από την τηλεόραση τα σκυθρωπά πρόσωπα των παικτών της ομάδας του μετά τον αποκλεισμό τους. Ίσως είχε δώσει την πρόσκλησή του στον αγαπημένο του ποδοσφαιριστή, τον Αντρέι Σεφτσένκο, του οποίου η απουσία από την αποστολή πυροδότησε φήμες και σενάρια λίγες ώρες πριν το ματς.
Σημασία έχει ότι το επίμονο αγγλικό ποδοσφαιρικό πάθος είχε κερδίσει το ποδόσφαιρο των ρωσικών εκατομμυρίων ευρώ για τρίτη φορά σε ευρωπαϊκή κόντρα μεταξύ της Λίβερπουλ και της Τσέλσι. Στις 3 Μαΐου του 2005, η Λίβερπουλ είχε παραταχθεί με διπλή ζώνη άμυνας για να κρατήσει το 0-1 του πρώτου αγώνα. Το βράδυ της 1ης Μαΐου του 2007 η Τσέλσι ακολούθησε παρόμοιο σχήμα. Φυσικά, τα συν και τα πλην αυτής της τακτικής βαρύνουν αποκλειστικά τον Ζοζέ Μουρίνιο.
Ο πορτογάλος τεχνικός δεν άλλαξε σε καμία περίπτωση όσα πράγματα είχε καταστρώσει στο μυαλό του, ούτε ακόμα όταν από νωρίς η Λίβερπουλ πέτυχε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης. Μισή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα βγήκε στο γήπεδο για να παρακολουθήσει την προθέρμανση των παικτών του. Παρέμεινε «ορατός» για τους οπαδούς της Λίβερπουλ σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Η Τσέλσι, όμως, έδειχνε ότι δεν έχει δυνάμεις, την ώρα που η «Κοπ» γινόταν για άλλη μία φορά ο 12ος παίκτης της Λίβερπουλ.
Αν οι «μπλε» δεν ανακτήσουν τις δυνάμεις για μία τελική προσπάθεια στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο Αγγλίας, τότε η κατάκτηση του Λιγκ Καπ δεν πρόκειται να αποδειχθεί παρηγοριά. Τότε θα σημάνει οριστικά την διαφοροποίηση του μέλλοντος της Τσέλσι, με δεδομένη τη ρήξη των σχέσεων μεταξύ του ρώσου ιδιοκτήτη και του πορτογάλου τεχνικού. Βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους μίας εποχής στην οποία η Τσέλσι προσπάθησε να σαρώσει τα πάντα, αλλά έμαθε με τον σκληρότερο τρόπο ότι τις περισσότερες φορές η Ιστορία γράφεται χωρίς την έγκρισή μας.